Iedereen
is het er over eens: lijden is universeel en kan je eender wanneer overkomen.
Toch gaat niet iedereen er op dezelfde manier mee om.
Sommige
culturen zien lijden als een teken van rouw. De persoon is verdwenen uit het leven. Hij /zij laat een lege plek over. Een andere cultuur ziet overlijden dan weer
als een feest. De persoon is naar een beter leven, een betere plaats. De lasten
laat hij/zij achter (lichaam), maar de ziel kent nu betere oorden. Nog anderen verwoorden
niets over lijden. Het is gebeurd en we zorgen dat alles snel achter de rug is,
anders krijgen wij er alleen maar last van. Nog andere geloofsovertuigingen
zien lijden als een reis die je maakt om eerst je fouten goed te maken en dan
het eeuwige geluk te ervaren. Of misschien wil je lijden totaal niet ervaren en
zet je er snel een stop op.
Ik vind dat lijden
voor iedereen is. Het is vooral de manier waarop die verschilt net zoals de manier waarop deze
wordt verwerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten